Definitie

De bewuste gerichtheid op wat zich in kinderen en in zichzelf op het niveau van de ‘ervaringsstroom’ afspeelt.
Laevers, F.,& Depondt, L. (2004). Ervaringsgericht werken met kleuters in het basisonderwijs (p. 9) . Leuven: CEGO Publishers.

Ervaringsgericht betekent:
- Gericht op wat er in kinderen omgaat (ervaringsstroom).
- Gericht op het geestelijk en lichamelijk instrumentarium en op de persoonlijke levensgeschiedenis waarmee ze de school binnenstappen.
- Gericht op wat hen raakt en motiveert.
- Gericht op wat ze vragen in het licht van hun ontwikkeling.
- Gericht, niet alleen op de ontwikkeling van hun cognitieve vaardigheden maar op de totale beleving van onderwijsleersituaties.
- Gericht, óók op de bijbehorende positieve en negatieve gevoelens, die maar al te vaak te maken hebben met het al of niet onder druk staan van fundamentele menselijke behoeften. Ook kinderen (net als volwassenen) willen zich fysiek lekker voelen, hebben behoefte aan genegenheid, behoefte aan veiligheid, behoefte aan continuïteit, behoefte om iemand te zijn in de ogen van anderen, behoefte zich competent te voelen en de behoefte om het eigen bestaan als zinvol te ervaren.
Francken L., Peeters E., & Van Den Bergh I. (2011). Pedagogisch-didactische vorming deel 1: ervaringsgericht kleuteronderwijs. Onuitgegeven cursus voor 1 BAKO. Vorselaar: KHK.
Primaire bron:
Laevers, F.,& Depondt, L. (2004). Ervaringsgericht werken met kleuters in het basisonderwijs (p. 9) . Leuven: CEGO Publishers.

Illustratie

We hanteren daartoe een bepaalde inhoud en werkwijze: een ervaringsgerichte procesgerichte benadering. In plaats van te bekijken vanuit ons standpunt, gaan we het standpunt van de kleuter innemen. We bekijken automatisch gemakkelijk de buitenkant, we beschrijven hoe een kleuter „zich gedraagt‟. In onze beschrijvingen over problemen bij kleuters zeggen we gemakkelijk hoe de kleuter zich gedraagt en welk effect heeft de kleuter op mezelf en de klas. Er is echter niet enkel de werkelijkheid van die onmiddellijk aanwijsbare feiten en gedragingen. Achter het gedrag van elk van deze kinderen schuilt iets. Er is met andere woorden ook een werkelijkheid binnenin. Deze binnenwereld vergeten we echter vaak. Het zou ons echter vaak verder helpen, moesten we op zoek gaan naar deze binnenwereld. Dan wordt de vraag niet alleen: “Wat doet iemand (niet), welk effect heeft dit?”, maar dan gaan we ons ook afvragen: “Wat betekent dat voor hem/haar, hoe beleeft hij/zij dat?”
...
Tijdens het eerste jaar van je opleiding leerde je ook ervaringsgericht werken. De basishouding die bij deze visie hoort, bestaat erin dat je vanuit de waargenomen ervaringsstroom van een kind verder gaat werken. Kinderen geven hun noden en hun behoeften aan doorheen hun spel. Als leid(st)er probeer je hierbij aansluiting te vinden. Je stimuleert in de initiatieven die ze nemen. Hierdoor steken kinderen heel wat op en ontwikkelen ze.
...
Ervaringsgericht werken betekent dan krachten in het kind vrijmaken zodat ze het maximum uit hun omgeving halen. Dat wil dan zeggen dat deze kinderen zich in hun omgeving gaan engageren en hun mentaal vermogen ten volle gaan aanspreken (Kog, Vandenbussche, Laevers, 1996). Dat is wat we dan ook bedoelen met ‘de hoogst mogelijke betrokkenheid’ realiseren. … Wanneer onderwijs goed is, is dat te merken aan de betrokkenheid voor kinderen. Slagen we daarin, dan voelen we dat we de wind in de zeilen krijgen en dat we niet moeten ‘trekken’ aan kinderen om gedaan te krijgen wat voor hun ontwikkeling noodzakelijk lijkt.
Peeters E. & Severeyns A. (2011). Pedagogisch-didactische vorming en zorg deel 1. Onuitgegeven cursus voor 2 BAKO. Vorselaar: KHK.
Primaire bron:
Kog, M., Vandenbussche, E., & Laevers, F. (1996). Een ervaringsgerichte strategie voor kleuters met sociaal-emotionele problemen. Van screening tot interventie. Leuven: CEGO Publishers.